Little X Monkeys (B) Marjorie Piret: vocals & kazoo Botanique BXL review & pictures: Freddie |
|
Het stond al een tijdje in mijn geheugen gegrift dat ik zo vlug mogelijk eens moest gaan kijken naar ‘Little X Monkeys’. Op donderdag 05 februari stonden ze geboekt tijdens het ‘Propulse Festival’ een event dat plaats vindt van 2 tot 6 februari op enkel plaatsen in Brussel. Voor deze Little X Monkeys moest ik daarvoor afzakken richting Botanique aan de kruidtuin te Brussel en meer bepaald in de ‘Rotonde’. Little X Monkeys, je zou haast denken dat we voor deze roots sensatie naar het hinterland van Louisiana moeten trekken maar niets is minder waar. Deze formatie is volledig Belgisch al heeft frontvrouw Marjorie Piret ook wel bloed uit Mauritius in haar vloeien. We schrijven 2012 toen deze lerares Engels samen met François Xavier Marciat ging brainstormen en als resultaat deze met de Little X Monkeys naar voor kwamen. Als liefhebbers van folk, blues en bluegrass kregen zij de drang om deze populaire vorm van Amerikaanse muziek hier te doen herleven. In 2013 brachten ze een zelf in elkaar gestoken EP op de markt met nummers als ‘I Wanna Go’ en ‘Black Bird’ en sinds toen ging het voor deze in de Waalse hoofdstad Namen ‘based roots’ formatie nog enkel alleen voor de wind. Wat volgde was in 2014 een sublieme Full CD met als gevolg optredens op Moulin Blues en Cognac Blues Passions en dit kan je uiteraard niet blijven negeren. Gisteren stonden ze dus geboekt op de affiche van het ‘Propulse Festival’ te Brussel. Alleen voor deze Little X Monkeys zou ik de verplaatsing naar onze ‘capitool’ maken en na een ‘pint’ met bookings agente Dominique Cranshoff van Swapping Music konden we tegen de klok van half tien ons proberen binnen te murwen in een overvolle ‘Rotonde’ in de Botanique. Iedereen was er klaar voor, zo ook de vijfkoppige band. Met ‘My Louisiana’ en het opzwepende ‘Little Creek Fellowship’ was het een kleine moeite voor deze ‘kleine aapjes’ om de aangename ‘Rotonde’ vanaf noot 1 in vuur en vlam te zetten. Een en al energie straalt uit van Marjorie Piret en zelfs een fractie aarzeling in de opbouw tussen 2 nummers kon deze exotische furie niet temperen. Vooruit maar want al wat ze wou was ambiance en geloof me daar kunnen ze iets van. Geen enkel nummer krijgt een dipje en hun ganse set is opzwepend en sterk in elkaar gezet. Gans de ‘Rotonde’ leeft mee met deze nummers en het is een heuse belevenis om deze sensatie van folk en bluegrass te aanhoren. Energiek, lekker luisterend en haast onmogelijk om blijven stil te staan is het resultaat dat je krijgt wanneer je deze ‘Little X Monkeys’ aan het werk ziet. De ganse houten vloer hier in de Botanique ging aan het daveren en wat volgde aan het eind van hun set was een oorverdovend applaus. Iedereen bleef maar vragen om een bisser maar de organisatie blijf stoïcijns kalm. Zelfs toen Marjorie wilde uitleggen dat er nog andere bands zaten aan te komen bleef de volumeknop van de micro op nul… and that was a dahmn shame. De grootste blues festivals in Nederland en Frankrijk staan al aangevinkt bij deze ‘Little X Monkeys’ nu natuurlijk nog onze eigen festivals of betalen we ons liever blauw aan Amerikaanse groepen die ginds ook maar gratis moeten spelen? Aan ons eigen chauvinisme moeten we natuurlijk nog hard werken maar ik ben zeker na Melanie De Biasio (jazz) en Fred & The Healers (bluesrock) hebben ze in Wallonië met deze roots sensatie er weer een topper van een export product bij. |
|
|